nynorsk oppgave/stil

[Benedicte]

Er det noen sjeler der ute som er veldig flink i nynorsk, og som kunne tenke seg å kommentere/rette litt på en oppgave jeg har i nynorsken?

Vi fikk en tekst på bokmål som skulle oversettes til nynorsk (ikke mitt sterkeste fag). Hadde satt veldig pris på pirking

Rottefangaren frå Hameln

Dei gjekk inn i den store salen der borgermestaren satt i sin hermelinskanta frakk med rådmennene sine rundt seg.

“Noko må gjerast,” klaga borgarane. “Det vrimlar av gnagarar over heile byen. Viss ikkje borgermestaren sørgjar for at dei blir utrydda, får vi velje ein annan.”

Borgermestaren klødde seg i det lange skjegget. “Kva kan vi gjere,” hviska han til ein av rådmennene, “sia det ikkje er vi som har makta i byen, men rottene?”

Mens han satt der og grubla, hørtes det ei forsiktig banking på døra. Og inn trådde ein merkeleg, frammed mann i vid, rød kappe. Han vart mager og hengslet og hadde et knoklete, brunbarka ansikt, og lange, tjafsete lokkar hang ned til skuldrene hans.

“Kem er du som kommer og forstyrrar?” sa borgermestaren myndig.

“Ein omvandrande spelemann,” svarte mannen. “Og eg kom i rette tid, vil eg tru.” Så drog han ei lang fløyte med gylne forsiringar fram frå si lange slengkappe. “Dokkar ser denne fløyta. Med den kan eg lokke til meg alle skadedyr, rotter og krypdyr, slangar, skorpionar og flaggermus. Ingenting som flyr, løpar eller kryper, kan stå imot musikken min. Og vil dokkar gi meg tusen gylden, skal eg spele rottene ut av byen dokkars.”

“La han forsøka. Det er det vel verdt,” ropte folket.

Borgermestaren bestemte seg fort. “Når rottene er ute av byen, kommer pengane på bordet.”

Spelemannen i den røde kappa smilte.

“Bere vent!” sa han. “I morgon skal alle rottene vere borte frå byen for alltid!”

Dagen etterpå vakna alle innbyggarane av et vakkert fløytespel i byen. Utpå gata kunne dei sjå spelemannen gå rundt i gatene med den lange, vakre fløyten sin. Han spelte vakker musikk, og etter kvart stakk det nysgjerrige menneskehovud ut av kvart einaste vindaugo.

Plutseleg begynte gatene å fylles opp av rotter. Dei kom opp frå gatelokkane, frå kjellarar og hus, men aller mest kom det frå Hansens ostefabrikk. Alle saman storma i same retning, og gatene vart fulle av kaos. Helt fremst, på vei ut av byen, gjekk spelemannen og spelte vakker musikk.

Spelemannen gjekk til elven kor han slutta å gå. Men han fortsatte å spele utan stopp, og både store og små, svarte, grå og kvite rotter kom løypande til han. Ein etter ein gjekk dei uti elven, og der drukna dei.

Dette var teksten. Etterpå må jeg skrive en fortsettelse <_<

[Ricco]

  labbis skrev:

Er det noen sjeler der ute som er veldig flink i nynorsk, og som kunne tenke seg å kommentere/rette litt på en oppgave jeg har i nynorsken?

Vi fikk en tekst på bokmål som skulle oversettes til nynorsk (ikke mitt sterkeste fag). Hadde satt veldig pris på pirking

Rottefangaren frå Hameln

Dei gjekk inn i den store salen der borgarmeisteren sat i sin hermelinskanta frakk med rådmennene sine rundt seg.

“Noko må gjerast,” klaga borgarane. “Det vrimlar av gnagarar over heile byen. Viss ikkje borgarmeisteren sørgjar for at dei blir utrydda, får vi velgje ein annan.”

Borgarmeisteren klødde seg i det lange skjegget. “Kva kan me gjere,” kviskra han til ein av rådmennene, “sidan det ikkje er me som har makta i byen, men rottene?”

Mens han sat der og grubla, hørtes det ei forsiktig banking på døra. Og inn trådde ein merkeleg, framand mann i vid, raud kappe. Han var mager og hengslet og hadde eit knoklete, brunbarka ansikt, og lange, tjafsete lokkar hang ned til skuldrane hans.

“Kven er du som kjem og forstyrrar?” sa borgarmeisteren myndig.

“Ein omvandrande spelemann,” svarte mannen. “Og eg kom i rette tid, vil eg tru.” Så drog han ei lang fløyte med gylne forsiringar fram frå si lange slengkappe. “Dykk ser denne fløyta. Med den kan eg lokka til meg alle skadedyr, rotter og krypdyr, slangar, skorpionar og flaggermus. Ingenting som flyr, spring eller kryper, kan stå imot musikken min. Og vil dykk gi meg tusen gylden, skal eg spela rottene ut av byen dykkar.”

“Lat han forsøka. Det er det vel verdt,” ropte folket.

Borgarmeisteren bestemte seg fort. “Når rottene er ute av byen, kjem pengane på bordet.”

Spelemannen i den raude kappa smilte.

“Berre vent!” sa han. “I morgon skal alle rottene vere borte frå byen for alltid!”

Dagen etterpå vakna alle innbyggarane av eit vakkert fløytespel i byen. Utpå gata kunne dei sjå spelemannen gå rundt i gatene med den lange, vakre fløyta sin. Han spelte vakker musikk, og etter kvart stakk det nysgjerrige menneskehovud ut av kvart einaste vindaugo.

Plutseleg begynte gatene å fyllast opp av rotter. Dei kom opp frå gatelokkane, frå kjellarar og hus, men aller mest kom det frå Hansens ostefabrikk. Alle saman storma i same retning, og gatene vart fulle av kaos. Heilt fremst, på veg ut av byen, gjekk spelemannen og spelte vakker musikk.

Spelemannen gjekk til elven kor han slutta å gå. Men han fortsatte å spele utan stopp, og både store og små, svarte, grå og kvite rotter kom løypande til han. Ein etter ein gjekk dei uti elven, og der drukna dei.

Dette var teksten. Etterpå må jeg skrive en fortsettelse <_<

No har eg retta teksten for deg... (håper det er rett)

[Benedicte]

Tusen takk, Ricco!

edit:

Kan man si belønningen på nynorsk? Finner det ikke i ordboken min

[Hunter]

Rottefangaren frå Hameln

Dei gjekk inn i den store salen der borgarmeisteren sat i sin hermelinskanta frakk med rådmennene sine rundt seg.

“Noko må gjerast,” klaga borgarane. “Det vrimlar av gnagarar over heile byen. Viss ikkje borgarmeisteren sørgjer for at dei vert utrydda, får vi velgje ein annan.”

Borgarmeisteren klødde seg i det lange skjegget. “Kva kan me gjere,” kviskra han til ein av rådmennene, “sidan det ikkje er me som har makta i byen, men rottene?”

Medan han sat der og grubla, hørtes det ei forsiktig banking på døra. Og inn trådde ein merkeleg, framand mann i vid, raud kappe. Han var mager og hengslete, og hadde eit knoklete, brunbarka ansikt, og lange, tjafsete lokker hang ned til skuldrane hans.

“Kven er du som kjem og forstyrrar?” sa borgarmeisteren myndig.

“Ein omvandrande spelemann,” svarte mannen. “Og eg kom i rette tid, vil eg tru.” Så drog han ei lang fløyte med gylne forsiringar fram frå si lange slengkappe. “Dykk ser denne fløyta. Med den kan eg lokka til meg alle skadedyr, rotter og krypdyr, slangar, skorpionar og flaggermus. Ingenting som flyr, spring eller kryp, kan stå imot musikken min. Og vil dykk gje meg tusen gylden, skal eg spela rottene ut av byen dykkar.”

“Lat han forsøka. Det er det vel verdt,” ropte folket.

Borgarmeisteren bestemte seg fort. “Når rottene er ute av byen, kjem pengane på bordet.”

Spelemannen i den raude kappa smilte.

“Berre vent!” sa han. “I morgon skal alle rottene vera borte frå byen for alltid!”

Dagen etterpå vakna alle innbyggarane av eit vakkert fløytespel i byen. Utpå gata kunne dei sjå spelemannen gå rundt i gatene med den lange, vakre fløyta sin. Han spelte vakker musikk, og etter kvart stakk det nysgjerrige menneskehovud ut av kvart einaste vindauga.

Plutseleg byrja gatene å fyllast opp av rotter. Dei kom opp frå gatelokka, frå kjellarar og hus, men aller mest kom det frå Hansens ostefabrikk. Alle saman storma i same retning, og gatene vart fulle av kaos. Heilt fremst, på veg ut av byen, gjekk spelemannen og spelte vakker musikk.

Spelemannen gjekk til elva kor han slutta å gå. Men han fortsatte å spele utan stopp, og både store og små, svarte, grå og kvite rotter kom springande til han. Ein etter ein gjekk dei uti elva, og der drukna dei.

[Benedicte]

Takk Hunter! Så snille dere er

[Ricco]

  labbis skrev:

Tusen takk, Ricco!

edit:

Kan man si belønningen på nynorsk? Finner det ikke i ordboken min

Belønningen eller belønninga, trur man kan bruke begge.