9nemor

Tusen takk - den X2 der ser super ut! 👍😊 Og takk for tips, Pixie - me skal ikkje gi oss heilt. Men han går rett i stress når han ser selen - småbjeffar (og denne karen bjeffar ALDRI - utelukkande når han er redd!) og kavar. Ikkje ein ideell situasjon for roleg trening, altså... Men skal prøve å gripe anledninga når det ser ut til å vere litt ro i kroppen 👍

...ja, tips til det? Linus HAAAATAR å få selen tredd over hovudet. Han synest rett og slett det er skummelt, og det er lite bedring å spore... Han har hatt selen han no (Ruffwear) har i over 1 mnd., men framleis er det skummelt å få den på. Når den berre er over, er alt heeeeeilt greitt og han er så roleg som berre det.. Så det er ikkje prinsippet sele, men det forferdelege sekundet når sela vert tredd over, altså... 😄🙃🧡 Det GÅR jo, men det er ikkje veldig kjekt for han å få denne vesle stunda med frykt fleire gonger kvar dag... Og sele vil og skal me ha - han likar ikkje spes godt å gå med båndet i halsbandet. Eg har funne denne typen, men synest det er lite polstring framme... *kresen*

Labrador dekkar vel så og seie alle kriteria dine. Ikkje nødvendigvis glad og fornøgd ute heile dagen om vinteren, kanskje - men klarar fint ein arbeidsdag åleine (men treng jo då sjølvsagt mykje nærleik resten av dagen - inderleg sosiale individ, jaffal dei eg kjenner).

Eg vil sjå hunde- og kattekos 🐱🐶❤️

‘Kveldsmat’ ca 20 her, og så er det natt for han ein gong mellom 21 og 22. Vatn har han alltid, også på soveplassen. Har ein tissetur ut i løpet av natta enno, men den vert seinare og seinare på natt så reknar med det nærmar seg heil natt, kanskje? 😊

Ja, lurt tenkt! Me har også skilt på det sånn, og ungane er knallgode til å trene med han (særleg ho her - mellomsta, altså 😉). Men han kan finne på å bite ho i ein treningssituasjon også - viss han vert veldig gira/utålmodig/ivrig/eittelleranna... Men ja, trening, turar og draleik funkar supert for dei to yngste her å leike med han - særleg snusetur for då er han veldig oppteken av snusing og det trengst lite ‘handtering’ 😊

Takk - det gjorde godt å lese 😊🌼 Me må nok berre prøve å vere så konsekvente som det går an, alle i familien, så trur eg jo eigentleg det vert bra. Men det er vanskeleg for ho på 11, altså - ho er så følsom og empatisk, og synest så syyyyynd på Linus når ho f.eks. avbryt leiken - ho er så redd han skal tru at ho ikkje likar han eller at ho er sint på han lenge 🧡 Nydeleg å ha kvalp i familien, altså - men ja, utfordrande også 🐶😄

Ikkje dumt, det - tom mjølkekartong med nokre hòl i og tørrfòr oppi var også super aktivitetsleike her ein periode 😄😉

Ja, finn ein del fint - takk for tips 😊 Nei, lar han ikkje gjere det heller altså, det var dei første par vekene me hadde han. Men aktivitetar der han ikkje bit kan vere så ulikt - han bit ikkje i same situasjon kvar gong, om du skjønar... Men for oss vaksne er det ganske lett å lese han og velge oppførsel/aktivitet/håndtering ut frå det. Vanskelegare for barna - som dermed oftare får munnen hans rundt armen... Eg trur nok me er på god veg - hadde berre ønskt det gjekk eeeeendå raskare framover 😉🙃

Jah. Der er me. Linus er ein på utruleg mange vis SUPER hund! Han er sosial, leiken, treningsmotivert, kjemepfin i lynne i møte med nye både menneske og dyr... Ja, lista er lang. Men. Den bitinga. Det er ganske leit for mellomstemor på 11 som ELSKAR hunden og gjerne vil gjere ALT med han - men så bit han rett som det er såpass hardt at det er vondt for ho. Ikkje HARDT hardt så det vert sår, men så hardt at ho tek til tårene (også fordi det nok gjer vondt i hjartet at gode vennen bit ho, sjølvsagt...) og det er tann-merke i armen, f.eks. Han gjer dette med mange - og det har ikkje med aggresjon å gjere. Det kan godt skje i leik (som han ELSKAR), når han vil sei ‘hei’, når han vert klødd... Då han var mindre øvde me veldig på det med bitehemming - at han fekk tygge på hendene våre, men me avbraut så fort det vart hardare enn heilt forsiktig (han er einebarn, så me kjende at dette kanskje var ekstra viktig). Det mestra han kjempefint etterkvart, så eg er ikkje så redd for at han skal bite HARDT. Men det er jo kjipt med den bitinga likevel - og det har hendt at han har gjort det same med menneske han ikkje kjenner veldig godt, t.d. mor mi. Eg tenkjer jo at dette er normalt for ein så ung kvalp, men vil likevel gjerne ha nokre tips, tankar og synspunkt på korleis me kan minimere dette? Så langt har me sagt ‘nei’ (ja, har valgt å gjere det rett og slett fordi det er så naturleg for ungane), og avbrote det me gjorde (leiken/kløinga...) og vore ‘kjedelege’ littegrann før me fortsatte. Prøver også å tilby han noko anna å ha i munnen (leike, pinne...), og rose når han tygg på det. Må også legge til at han tidlegare var ‘ram’ på å bite i kleda våre og dra - det har betra set ENORMT - så me har god tru 😊

Enig! 👍😊

Labrador eller golden, tenkte eg umiddelbart.

Me har ein sekk med eit anna fullfòr enn det han får til måltida - så det er KJEMPEgode godbitar, synest han 😄😉 Elles så er han veldig veldig glad i eplebitar, rips-, bringe-, blå- og solbær (kjempepraktisk å berre plukke godbitane i hagen etterkvart 😄), og så har me av og til delt opp ei kylling-og kalklunpølse i små små bitar - då trur eg me kunne fått han til å prøve på KVA som helst, altså 😄 Rimeleg matmotivert, han karen her altså - praktisk, men merkar også at me må vere veldig obs på 'tigging' 😉 Ang godbitane du linkar til så kjenner eg ikkje til dei - me har nokre dyrebutikk-godbitar som det står er for alle hundar, også kvalpar. Dei er gode, men dei er litt store så han vert sitjande og tygge på dei litt (for) lenge før han er klar for meir øving, synest utålmodig matmor... 🙃

Åååå, ja det ER jo magisk, dette også - skjønar godt samanlikninga 😄🧡 Kva slags hund vert det? 🌼 Ang bøker så har me likt veldig godt '100 % hverdagslydighet fra valp til voksen', og så fekk mellomstemor boka 'Valpen flytter hjemmefra' og las veldig ivrig der - fin førebuing 👍

Han har senga si på soverommet vårt - og har faktisk ikkje sove i senga vår, berre veeeldig veldig nær 😉